Η Δημοκρατία της Μακεδονίας έχει όνομα
Κείμενο που μοιράστηκε στην πόλη των Ιωαννίνων με αφορμή το Μακεδονικό-Συμφωνία των Πρεσπών
Η Δημοκρατία της Μακεδονίας έχει όνομα
Στην ίδια μας τη χώρα είναι ο εχθρός
Είναι θέμα χρόνου η επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών και από την ελληνική βουλή. Μια Συμφωνία που επικυρώνει τον θρίαμβο του ελληνικού εθνικισμού-καπιταλισμού. Όπως πάντα, φυσικά. Σφραγίστηκε κι επίσημα η πολυετής ομηρία της
Δημοκρατίας της Μακεδονίας από την κατά τ’ άλλα «ψωροκώσταινα Ελλαδίτσα η οποία είναι έρμαιο των μεγάλων δυνάμεων». Στο κείμενο της συμφωνίας χώρεσαν 27 χρόνια ελληνικής κυριαρχίας πάνω στα Βαλκάνια, χώρεσε ο διακαής πόθος του ελληνικού καπιταλισμού για πλήρη επέκταση πάνω στη γειτονική χώρα και ο βίαιος εξελληνισμός της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα. Στη συμφωνία αυτή, η Δημοκρατία της Μακεδονίας υποτάσσεται στις επιταγές του ελληνικού κράτους και αλλάζει το όνομά της, αλλάζει το σύνταγμά της, αποκηρύσσει την ύπαρξη μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, αλλάζει ακόμα και την ονομασία των υπηκόων της. Και όλα αυτά γιατί υπάρχει ένα «προαιώνιο εθνικό δίκαιο» του ελληνικού κράτους στην περιοχή.
Ε λοιπόν εμείς δεν αναγνωρίζουμε κανένα τέτοιο «προαιώνιο εθνικό δίκαιο». Στοιχειώδης ιστορική έρευνα (ακόμα και των ελληνικών πηγών) και κοινή λογική αρκούν για αποδείξουν ότι ο γεωγραφικός χώρος της Μακεδονίας δεν ήταν ποτέ ελληνικός.
Επρόκειτο για μια περιοχή που συναντιούνταν και συμβίωναν, ειρηνικά ή όχι, άνθρωποι με διαφορετικές γλώσσες, θρησκείες, εθνικές συνειδήσεις. Η εθνική ομογενοποίηση που πέτυχε το ελληνικό κράτος είναι το αποτέλεσμα αίματος και προπαγάνδας, της κρατικής και παρακρατικής βαρβαρότητας. Και κάποιοι από αυτούς που βίωσαν τη βαρβαρότητα για τα καλά στο μυαλό και στο πετσί τους, ήταν οι μακεδόνες που μιλούσαν τη μακεδονική γλώσσα. Σε βάρος τους, το ελληνικό κράτος εφάρμοσε την ίδια πολιτική ομογενοποίησης και ρατσιστικής διαχείρισης που επιφυλάσσει κατά καιρούς σε όλες τις μειονότητες που κατοικούν στην γεωγραφική επικράτεια της χώρας: διώξεις, πολιτισμική και θρησκευτική καταπίεση, γλωσσικές απαγορεύσεις, ξύλο, υποτίμηση, κτλ.
Η κυβέρνηση περίτρανα μας ανακοίνωσε πως αυτή η συμφωνία είναι μια νίκη της διπλωματίας, μια νίκη της Ελλάδας. Και παρουσιάζεται ως η μόνη συνετή, σοβαρή δύναμη και ο κύριος εκφραστής ενός αριστεροκεντρώου προοδευτικού τόξου, σε αντίθεση με την ελληνική δεξιά και ακροδεξιά η οποία αρνείται για αντιπολιτευτικούς μόνο λόγους τη σύνθετη ονομασία. Στην πραγματικότητα δε μιλάμε για μια ουσιαστική κόντρα. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση (φασιστική και μη) αποτελούν τις δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Με απλά λόγια, το νόμισμα αντιπροσωπεύει την διαιώνιση της ομηρίας της γειτονικής χώρας, με την «προοδευτική» του πλευρά να δηλώνει ότι δέχεται μόνο την σύνθετη ονομασία του, ενώ η άλλη, της ακροδεξιάς, να αρνείται και την σύνθετη. Η κόντρα για το όνομα της γειτονικής χώρας δεν γίνεται στο όνομα κάποιων αφηρημένων εννοιών, των υποτιθέμενων εθνικών δικαίων και της ιστορικής ακρίβειας. Η άρνηση του στοιχειώδους δικαιώματος του αυτοπροσδιορισμού, από οποιαδήποτε μπάντα, αποτελεί το βασικό εργαλείο του ελληνικού κράτους και κεφαλαίου για τη κυριαρχία του τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Οι κοκορομαχίες στη βουλή για τη συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ δεν είναι παρά η κορωνίδα μιας πολιτικής που στοχεύει στην παντοτινή ομηρία της Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Αποτελεί το εργαλείο για την επέκταση των ντόπιων επιχειρήσεων, με σκοπό την υποτίμηση των εργαζομένων τόσο στη Δημοκρατία της
Μακεδονίας, όσο και στην Ελλάδα (ντόπιων και μεταναστών). Άλλωστε, αυτό το οποίο οι ντόπιοι πολιτικάντηδες και τα ντόπια μέσα ενημέρωσης πάντοτε ξεχνούν, πολύ βολικά, να αναφέρουν, είναι ότι ο ελληνικός ιμπεριαλισμός και καπιταλιστικός επεκτατισμός στη Μακεδονία καλά κρατεί εδώ και δεκαετίες, παρά τα «προαιώνια μίση».
Ωστόσο, να μην ξεχνάμε πως η εμπλοκή του ΝΑΤΟ συμβάλλει επίσης προς αυτή την κατεύθυνση. Το ελληνικό κράτος, ως συλλογικός εκφραστής του ντόπιου κεφαλαίου και ισότιμο μέλος του ΝΑΤΟ, τάσσεται υπέρ της δολοφονικής στρατηγικής και της επεκτατικής πολιτικής αυτού του μιλιταριστικού μηχανισμού. Και μάλιστα, συνδέει την ένταξη της Δημοκρατίας της Μακεδονίας σε αυτό με την αλλαγή του συνταγματικού της ονόματος. Αναρωτιόμαστε, τι σύνδεση μπορεί να έχει η ονομασία μιας χώρας με την ένταξή της ή μη στο ΝΑΤΟ.
Πατώντας πάνω σε αυτό, και προφασιζόμενοι τον αντινατοϊκό αγώνα, δεν είναι λίγοι αυτοί που αρνούνται να πάρουν θέση πάνω στο μακεδονικό ζήτημα. Εμείς από την πλευρά μας, αυτό που έχουμε να πούμε είναι, ότι τη φαιά μας ουσία καλό θα ήταν
να τη σπαταλήσουμε αγωνιζόμενοι ενάντια στη συμμετοχή της δικής μας χώρας στο ΝΑΤΟ και να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στα ταξικά μας αδέλφια που μάχονται τον εθνικισμό και τον ιμπεριαλισμό στη δική τους χώρα, αναγνωρίζοντας τους το
δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Εξάλλου, αυτό είναι το χρέος των υποτελών κάθε αστικού κράτους. Χωρίς να κρυβόμαστε, λοιπόν, πίσω από δήθεν αντιιμπεριαλιστκές, πατριωτικές δικαιολογίες, πάντα με γνώμονα τη διεθνιστική αλληλεγγύη και μέσα
από τους κοινούς μας αγώνες, θα παλέψουμε ενάντια στον μιλιταρισμό, τον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό. Θα παλέψουμε ενάντια στην εθνικιστική και φασιστική έξαρση και στους εκφραστές τους, οι οποίοι διαδηλώνουν στους δρόμους.
Όλος αυτός ο περιφερόμενος όχλος συμβάλλει από την πλευρά του στην εθνική πολιτική για τη διαιώνιση της ελληνικής κυριαρχίας στη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Από το Γενάρη και μετά, σε όλη την Ελλάδα, γίναμε μάρτυρες όλου αυτού του εθνικιστικοφασιστικού κιτς πανηγυριού, το οποίο πασχίζει να βαδίσει στα χνάρια του προδρόμου του, στα μακεδονικά συλλαλητήρια του ’92. Δεν αναγνωρίζουμε κάποια υποτιθέμενη «αντισυστημική» δυναμική στη συμμετοχή στα εθνικιστικά συλλαλητήρια, όπως γελοιωδώς υποστήριξαν όσοι προσπαθούν να σωθούν από την πολιτική τους ανυπαρξία (συμμετοχή που μεγαλοποιήθηκε από τα ντόπια μέσα ενημέρωσης με κραυγαλέα ψέματα). Επρόκειτο για συνάξεις ακροδεξιών, στις οποίες πρωταγωνιστικό ρόλο και στο οργανωτικό και στο πρακτικό/ενεργητικό κομμάτι είχαν οι φασίστες της χρυσής αυγής οι οποίοι βρήκαν ευκαιρία να βγουν από τις τρύπες τους. ‘Όπως
το ’92 τα εθνικιστικά συλλαλητήρια ήταν η αφετηρία της δημόσιας νομιμοποιημένης παρουσίας της χρυσής αυγής, έτσι και τώρα μέσα απ’ αυτά, η νεοναζιστική αυτή οργάνωση «ξαναβαφτίζεται» ως ο «προστάτης των εθνικών δικαίων».
Οι κάθε λογής ελληναράδες που διαδηλώνουν για τη «Μακεδονία μας» δεν είναι απλά κάποιοι γραφικοί τύποι που βγήκαν και 2-3 φορές στο δρόμο, φόρεσαν και μια περικεφαλαία και αύριο μεθαύριο θα ξαναγυρίσουν στον καναπέ τους και θα λήξει αυτό
το ζήτημα ήρεμα κι ωραία. Όλος αυτός ο ακροδεξιός συρφετός συγκροτείται για την υπεράσπιση των συμφερόντων του ελληνικού αστικού κράτους έναντι των υποτελών τόσο του δικού μας κράτους όσο και του κράτους της Μακεδονίας. Τα συλλαλητήρια αυτά απειλούν τις διεκδικήσεις και τους αγώνες της εργατικής τάξης (εντός κι εκτός συνόρων) στο όνομα της κυριαρχίας των αφεντικών μας. Σήμερα επιτίθενται σε καταλήψεις και κοινωνικούς χώρους, αύριο θα επιτίθενται σε εμάς τις ίδιες σε μια απεργία, σε μια διαδήλωση, σε έναν αγώνα. Γι αυτό και πρέπει με όλη μας τη δύναμη να πασχίζουμε για τη ματαίωσή τους. Όσο περισσότερος χώρος και λόγος δίνεται στα εθνικιστικά αποβράσματα, τόσος λιγότερος χώρος θα μένει στον κόσμο του αγώνα.
Το διεθνιστικό-αντιφασιστικό κίνημα όμως δεν θα κάτσει με σταυρωμένα χέρια. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε ενάντια στις φασιστικές κι εθνικιστικές εξάρσεις με γνώμονα την ταξική-διεθνιστική αλληλεγγύη και την υπεράσπιση των συμφερόντων των υποτελών αυτής της χώρας και κάθε χώρας. Γνωρίζουμε πολύ καλά ποιος είναι ο εχθρός σε κάθε σύγχρονο αστικό κράτος: ο καπιταλισμός, ο εθνικισμός, ο ιμπεριαλισμός, ο μιλιταρισμός και μια χαρά τους εντοπίζουμε και εντός των συνόρων. Αιτία για την εξαθλίωση, για την βάρβαρη επέλαση του καπιταλισμού πάνω στις πλάτες μας και για τον πόλεμο δεν αποτελεί κανένας λαός, όπως επίσης ούτε οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Για εμάς, όλα αυτά δεν είναι τίποτα παραπάνω από πρακτικές που εξυπηρετούν την αισχροκέρδεια των αφεντικών και το τσάκισμα της εργατικής τάξης. Δε σταματάμε να παλεύουμε για τα
δικαιώματα της τάξης μας, για τη υπεράσπιση των ταξικών και κοινωνικών μας αγώνων από το κράτος και τους φασίστες, για το τέλος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για το χτίσιμο μιας άλλης κοινωνίας.
Καμία αλλαγή του ονόματος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας
Πλήρης αναγνώριση της μακεδονικής εθνότητας και γλώσσας
Αναγνώριση της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα
Διεθνιστική ταξική αλληλεγγύη: κοινός αγώνας, ενάντια στον πόλεμο και στον εθνικισμό
Τσακίζουμε τον φασισμό – ρατσισμό σε κάθε του μορφή
Οι προλετάριοι δεν έχουνε πατρίδα
αντιφασιστική συνέλευση no pasaran
Το κείμενο σε μορφή pdf εδώ.
Ρεμπέτικο γλέντι οικονομικής ενίσχυσης
Ρεμπέτικο γλέντι με τους Ασσυμάζευτους για την οικονομική ενίσχυση της Αντιφασιστικής συνέλευσης No Pasaran
Κυριακή 9 Δεκέμβρη, στις 15.00, στον Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Χώρο Ιωαννίνων [πλ.νεομ. ιωάννη 5 | απέναντι από το δημ.ωδείο]
Προβολή: Το μπαλκόνι, Μνήμες Κατοχής
Προβολή ντοκιμαντέρ
Η ιστορία ενός ναζιστικού εγκλήματος στο χωριό Λιγκιάδες, στο επονομαζόμενο «Μπαλκόνι των Ιωαννίνων». Ένας Γερμανός ιστορικός μαγνητοφωνεί τις μαρτυρίες των επιζώντων και διερευνά τα γερμανικά αρχεία. Οι μεταπολεμικές γενιές ακούν για πρώτη φορά τις φωνές των προγόνων τους να περιγράφουν το έγκλημα. Τεκμήρια, μνήμες, πένθος αποτυπώνονται συνθέτοντας το συλλογικό τραύμα.
Δευτέρα 22/10 στον Αυτοδιαχειριζόμενο ΚΟΙνωνικό Χώρο Ιωαννίνων στις 21:00.
Αντιφασιστική Συνέλευση No Pasaran
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους 5 διωκόμενους-ες αντιφασίστες-τριες
Αντιφασιστική αλληλεγγύη
Να τσακίσουμε τον φασισμό και το σύστημα που τον θρέφει
Στις 21 Φλεβάρη 2017, κι ενώ εξελισσόταν η εθνικιστική φιέστα για την “απελευθέρωση”/αλλαγή κουμανταδόρων των Ιωαννίνων, αντιφασίστες και αντιφασίστριες της πόλης επιλέξαμε να αντιτεθούμε στην δημόσια παρουσία των φασιστών της χρυσής αυγής παρέα με όλο τον συρφετό του παπαδαριού και της κυβέρνησης, να καταστήσουμε σαφές ότι καμία δημόσια παρουσία της εγκληματικής οργάνωσης δε θα γίνει ανεκτή στην πόλη. Σε έναν τόπο που υπέφερε τα πάνδεινα από τους ναζί και τους συνεργάτες τους προσπαθήσαμε να κρατήσουμε την αντιφασιστική μνήμη ζωντανή.
Πέντε χρόνια μετά τη δολοφονία του Πάυλου Φύσσα και τρία χρόνια μετά την έναρξη της δίκης οι ναζί της Χ.Α., δεν χάνουν ευκαιρία προκειμένου να παγιώσουν την εγκληματική τους δράση στη δημόσια σφαίρα. Όσοι πίστευαν ότι οι ναζί θα «μαζεύονταν» εξαιτίας της δίκης διαψεύστηκαν. Πέρα από το ότι διατηρεί τα εκλογικά ποσοστά της, συνεχίζει την τραμπούκικη – δολοφονική της δράση, είτε με την υπογραφή της είτε υιοθετώντας διάφορα «αυτόνομα» ή «απολίτικα» προσωπεία. Τα βάζει ευθέως με την εργατική τάξη με επιθέσεις είτε στα πιο αποδυναμωμένα κομμάτια της, σε πρόσφυγες και μετανάστες, είτε σε συνδικαλιστές, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά στα αφεντικά ότι είναι τα καλύτερα τσιράκια του. Επιτίθενται σε αυτοοργανωμένους χώρους (κάψιμο της κατάληψης Libertatia, και του αυτοοργανωμένου θεάτρου Εμπρός, κατά τη διάρκεια των εθνικιστικών συλλαλητηρίων, επίθεση στη Φαβέλα και απόπειρα τρομοκράτησης της συνηγόρου της οικογένειας Φύσσα) προσπαθώντας να εξουδετερώσει δομές και συλλογικότητες που έχουν σηκώσει μεγάλο βάρος του αντιφασιστικού αγώνα. Συγχρόνως, η Χ.Α. προσπαθεί να αναλάβει την εκπροσώπηση ότι πιο σάπιου και αντιδραστικού αναδύεται στην ελληνική κοινωνία της κρίσης. Πρωταγωνίστησε στα εθνικιστικά συλλαλητήρια και εμφανίστηκε ως ο τσοπάνος του φασιστοόχλου που γάβγιζε για την Ελλαδίτσα και τα «προαιώνια εθνικά της δίκαια». Ανέλαβε την πολιτική υπεράσπιση (Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια-Ιδιοκτησία) της δολοφονίας δια λιντσαρίσματος του Ζακ Κωστόπουλου από αφεντικά και μπάτσους, φανερώνοντας περίτρανα για άλλη μια φορά το πραγματικό καθεστώς “ησυχίας, τάξης και ασφάλειας” που υπηρετεί κι ευαγγελίζεται. Συνεπής στη διάχυση του ρατσιστικού της δηλητηρίου, η ναζιστική οργάνωση αναλαμβάνει εργολαβικά την εκπροσώπηση αυτών που αρνούνται σε παιδιά μετανάστες και πρόσφυγες το δικαίωμα να πάνε σχολείο. Με την τραμπούκικη δράση τους και απευθυνόμενη στο θυμικό «αγανακτισμένων» κομματιών της ελληνικής κοινωνίας, προσπαθούν να πλασαριστούν ως η μόνη «αντιπολίτευση» σε μια κυβέρνηση που έχει αναλάβει με περισσή μαεστρία την καθοδήγηση της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και την υποτίμηση της εργατικής τάξης.
Μόνιμο χαρακτηριστικό της Χ.Α. είναι η διπλή της γλώσσα, από τη μία να δολοφονεί, να τραμπουκίζει και να κλείνει το μάτι στον σκληρό πυρήνα των μαφιόζων οπαδών της και από την άλλη να εμφανίζεται ως εθνικά υπεύθυνη δύναμη, που μπορεί καμιά φορά να τραβάει το σκοινί από «αυθορμητισμό», αλλά παραμένει κομμάτι (αν και λίγο «θερμόαιμο») του πολιτικού συστήματος. Όταν όλοι ανταγωνίζονται στο όνομα του εθνικού συμφέροντος, οι χρυσαυγίτες μπορούν απλώς να πλειοδοτούν. Προνομιακές περιστάσεις εκδήλωσης της «νομιμοφροσύνης» και της εθνικής ενότητας είναι και οι εθνικιστικές γιορτές.
Έτσι και στις 21/2/2017, οι δολοφόνοι έσπευσαν μαζί με το «δημοκρατικό τόξο» να γιορτάσουν από κοινού την «απελευθέρωση» της πόλης, και να κάνουν και τον πιο ηλίθιο να καταλάβει ότι μπροστά στον εθνικό κίνδυνο (δηλαδή τους «κακούς τούρκους» και «τους κακούς σκοπιανούς») όλο το έθνος είναι «μια γροθιά». Όλο;;;; Όχι, ακριβώς. Οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι που συμμετείχαν στην αντιφασιστική διαδήλωση απέδειξαν ότι στους ζοφερούς καιρούς που διανύουμε, υπάρχουν άνθρωποι με ένστικτο ταξικό, διεθνιστικό, αντιφασιστικό. Για αυτούς φρόντισε η αστυνομία.
Η αστυνομία με τις παραδοσιακές τις μεθόδους, επιτέθηκε άγρια στη διαδήλωση για να καλύψει τους προστάτες της και να προστατέψει τα τσιράκια της. Κατά τη συνηθισμένη τους πρακτική, προχώρησαν σε τέσσερις συλλήψεις και τραυμάτισαν αρκετούς διαδηλωτές. Ένας, μάλιστα, σε πολύ άσχημη κατάσταση, αγνοούνταν για παραπάνω από δύο ώρες, με την αστυνομία να αρνείται να τον μεταφέρει στο νοσοκομείο, εκθέτοντας τον σε σοβαρούς κινδύνους. Οι αστυνομικοί που το παίζουν «ανυπεράσπιστοι», στην πραγματικότητα «… έφεραν τα υπηρεσιακά τους πιστόλια, άλλοι χρησιμοποίησαν μεταλλικά πτυσσόμενα γκλομπ, ενώ οι ΔΙΑΣ και τα ΜΑΤ έφεραν όλο τον προβλεπόμενο εξοπλισμό. Οι διαθέσεις τους έμοιαζαν με αυτές συμμορίας δρόμου: χαρακτηριστικά είναι τα πλάνα που κυκλοφόρησαν με ανώτατο αξιωματικό με πολιτική περιβολή να χτυπάει σύντροφο με σημαία, ενώ αυτός είχε ήδη ακινητοποιηθεί από άλλους μπάτσους. Αυτοί που στη δικογραφία εμφανίζονται ως «βαριά τραυματισμένοι», είναι κοινοί ψεύτες που με τσιρότα έβγαζαν selfies και χαζολογούσαν στα έκτακτα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου. Είναι υπεύθυνοι και οφείλουν να λογοδοτήσουν για τους ξυλοδαρμούς και την εγκληματική και εσκεμμένη καθυστέρηση της διακομιδής βαριά τραυματία στο νοσοκομείο».
Στις 23 Οκτωβρίου, δικάζονται οι 4 αντιφασίστες καθώς και ένας ακόμη ο οποίος προστέθηκε, ύστερα από μεθοδεύσεις, στην υπόθεση, ο οποίος ενώ αντιμετωπίζει τις ίδιες κατηγορίες, του έχει ασκηθεί διαφορετική δίωξη. Οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι έχουν να αντιμετωπίσουν ένα εντελώς στημένο κατηγορητήριο από ένα κράτος που φυλακίζει πρόσφυγες και μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, αβαντάρει ρατσιστές και νεοναζί που κυνηγάνε νήπια στα διάφορα σχολεία της χώρας, αλληλογλείφεται επίσημα όπου σταθεί και όπου βρεθεί με τους φασίστες.
Στεκόμαστε στο πλευρό των 5 διαδηλωτών αναγνωρίζοντας ότι έπραξαν το αυτονόητο: τόλμησαν να υψώσουν το ανάστημά τους ενάντια στους ναζί της εγκληματικής οργάνωσης Χ.Α. και στον υπόλοιπο συρφετό, κυβερνητικό και αντιπολιτευόμενο που τους ξεπλένει και τους αβαντάρει.
Δεν έχουμε αυταπάτες, Γνωρίζουμε ότι όσο ζούμε σ’ έναν κόσμο καπιταλιστικής εκμετάλλευσης ο φασισμός θα αποτελεί μια σταθερή εναλλακτική των αφεντικών και πόλο συσπείρωσης διαφόρων παρασίτων. Γνωρίζουμε όμως άλλο τόσο, ότι ο φασισμός δεν αντιμετωπίζεται με ευχολόγια και συνταγματικές αυταπάτες, αλλά με συνεχή, μαχητικό αντιφασιστικό αγώνα και αλληλεγγύη μεταξύ των εκμεταλλευόμενων.
Δε θα επιτρέψουμε τη λήθη των φασιστικών εγκλημάτων να σκεπάσει την αντιφασιστική μνήμη. Ας γίνει το δικαστήριο των συντροφισσών-ων ένα ακόμα βήμα για την κοινωνική καταδίκη των ναζί και των ένστολων προστατών τους.
Για τη υπεράσπιση των ταξικών και κοινωνικών μας αγώνων από το κράτος και τους φασίστες. Για το τέλος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Για το χτίσιμο μιας άλλης κοινωνίας.
Για να τσακιστεί το μακρύ χέρι των αφεντικών.
Για μια πόλη καθαρή από φασίστες.
Για να απαντηθεί η αστυνομική βαρβαρότητα.
ΑΜΕΣΗ ΑΘΩΩΣΗ ΤΩΝ 5 ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΩΝ/ΣΤΡΙΩΝ
ΚΑΜΙΑ ΝΕΑ ΔΙΩΞΗ
Συγκέντρωση αλληλεγγύης Τρίτη 23/10 09:00 Δικαστικό Μέγαρο
Το κείμενο σε μορφή PDF εδώ.
Ο Ζακ δολοφονήθηκε!
Κείμενο που μοιράζεται στην πόλη των Ιωαννίνων αναφορικά με την δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου
Ο Ζακ δολοφονήθηκε.
Παρασκευή 21/9 στην οδό Γλαδστώνος ένας άνθρωπος, άοπλος βρίσκεται εγκλωβισμένος στο κοσμηματοπωλείο di angelo. Η πόρτα έχει ασφαλίσει. Προσπαθεί να βγει σπάζοντας τη τζαμαρία. Την ίδια στιγμή, ο επιφανής όχλος της γειτονιάς, καταστηματάρχες καθώς και περαστικοί αναλαμβάνουν δράση και σαν σωστοί μάγκες νοικοκυραίοι, τον χτυπούν μέχρι θανάτου. Αυτά, όπως θα δείτε στο βίντεο που έχει κοινοποιηθεί από καθεστωτικά μέσα όπου οι φωνές και οι φάτσες των ανθρωπόμορφων τεράτων κρύβονται σκόπιμα.
Ωστόσο, η πραγματικότητα για τα ΜΜΕ βρίσκεται στην αντίπερα όχθη. Με την αρχή του νήματος να ξεκινά από τον χαρακτηρισμό του ,ως τοξικοεξαρτώμενου , πλέκουν το δίχτυ σωτηρίας για τους ευυπόληπτους νοικοκυραίους δολοφόνους αφήνοντάς τους μπροστά στις κάμερες να παριστάνουν τα θύματα ξερνώντας ρατσισμό. Για αυτούς το «πρεζάκι-ληστής» αυτοτραυματίζεται στην προσπάθειά του να διαπεράσει τη τζαμαρία και πεθαίνει λόγω των πολύ σοβαρών τραυμάτων που προκάλεσε ο ίδιος στον εαυτό του. Τα μίντια, όπως πολύ καλά ξέρουν να κάνουν τη δουλειά τους, αποκρύπτουν το κομμάτι εκείνο που τον ποδοπατούν πάνω στα θραύσματα και δεν τον αφήνουν να φύγει.
Και η αστυνομία τι έκανε? Η απάντηση είναι απλή και δεν αποτελεί καμία έκπληξη, έκανε αυτό που ήξερε καλύτερα. Βρισκόταν λίγα μέτρα παρακάτω παρακολουθώντας την επίθεση (τι μας θυμίζει…) και επενέβει πολύ αργότερα, για να προστατέψει τους «φοβισμένους» κανίβαλους νοικοκύρηδες αφού πρώτα τον είχαν κατασπαράξει. Πέρασε χειροπέδες στο αιμόφυρτο αγρίμι που «απειλούσε» τους κυρ.Παντελήδες ενώ το ΕΚΑΒ τον μετέφερε αλυσοδεμένο και νεκρό!
«Είμαι 30 χρονών, Drag Queen, ακτιβιστής. Είμαι οροθετικός, είμαι αδερφή. Ασχολούμαι ως ακτιβιστής κυρίως με αυτά τα θέματα, αλλά και με τα ανθρώπινα δικαιώματα γενικά. Είμαι μια Drag Queen οροθετική τσούλα!»
Αυτός ήταν ο Ζακ Κωστόπουλος, που απειλούσε την κανονικότητα των φιλήσυχων μικροαστών. Των “αγανακτισμένων κατοίκων” της πλατείας Ομονοίας, αγαπημένη ενασχόληση των οποίων αποτελούν τα πογκρόμ σε όσους/όσες θεωρούν ότι “αποκλίνουν” από την μικροαστική τους κανονικότητα, σε όσους θεωρούν ότι “περισσεύουν”. Νοικοκυραίοι ,που στα αφεντικά και στο κράτος κάνουν τεμενάδες και τους γλείφουν και στους φτωχοδιάβολους ξερνάνε όλο τον οχετό και το μίσος τους, με τη στήριξη μεγάλης μερίδας της κοινωνίας που τους αβαντάρει και που θα γυρίσει ξεδιάντροπα και κυνικά να ισχυριστεί “‘ένα πρεζάκι λιγότερο”, “και τι να έκανε ο άνθρωπος; έπρεπε να προστατέψει την ιδιοκτησία του!”.
Εμείς όμως δεν είμαστε από αυτές που κλείνουν τα μάτια και κάνουν πλάτες σε παράσιτα που δολοφονούν εν ψυχρώ ανθρώπους ενώ η αστυνομία παρακολουθεί αμέτοχη και αφήνει το σκηνικό να εξελίσσεται. Είμαστε από αυτές που αντιστεκόμαστε στον κανιβαλισμό της κοινωνίας και σε κάθε λογής μικροαστούς ρατσιστές νοικοκυραίους.
Ο αντιφασίστας Ζακ που μάχονταν για τα δικαιώματα της lgbtq κοινότητας και που στο παρελθόν είχε δεχθεί πολλές φασιστικές επιθέσεις κατέληξε σε ένα πεζοδρόμιο στην Γλαδστώνος μετά από το λιντσάρισμα και την ωμή βία νοικοκυραίων τραμπούκων.
Αρνούμαστε να προσέχουμε!
ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΛΗΣΤΕΙΑ
ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΝΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ!
Αντιφασιστική Συνέλευση No Pasaran
Το κείμενο σε μορφή PDF εδώ.
Αντιφασιστική διαδήλωση για τα 5 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα
5 χρόνια μετά, κρατάμε τις γειτονιές μας καθαρές από φασίστες…
διατηρούμε την αντιφασιστική μνήμη ζωντανή…
Αντιφασιστική διαδήλωση
Τρίτη 18 Σεπτέμβρη | 6 μμ | Περιφέρεια
Το κείμενο σε μορφή PDF εδώ
Η Δημοκρατία της Μακεδονίας έχει όνομα
Κείμενο που μοιράζεται στην πόλη των Ιωαννίνων αναφορικά με τις εξελίξεις στο μακεδονικό
Η Δημοκρατία της Μακεδονίας έχει όνομα
Την Κυριακή 17 Ιουνίου κέρδισε ο ελληνικός καπιταλισμός. Όπως πάντα, φυσικά. Σφραγίστηκε κι επίσημα η πολυετής ομηρία της Δημοκρατίας της Μακεδονίας από την κατά τ’ άλλα «ψωροκώσταινα Ελλαδίτσα η οποία είναι έρμαιο των μεγάλων δυνάμεων». Σε ένα κείμενο 20 σελίδων χώρεσαν 27 χρόνια ελληνικής κυριαρχίας πάνω στα Βαλκάνια, χώρεσε ο διακαής πόθος του ελληνικού καπιταλισμού για πλήρη επέκταση πάνω στη γειτονική χώρα και ο βίαιος εξελληνισμός της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα. Στη συμφωνία αυτή, η Δημοκρατία της Μακεδονίας υποτάσσεται στις επιταγές του ελληνικού κράτους και αλλάζει το όνομά της, αλλάζει το σύνταγμά της, αποκηρύσσει την ύπαρξη μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, αλλάζει ακόμα και την ονομασία των υπηκόων της. Και όλα αυτά γιατί υπάρχει ένα «προαιώνιο εθνικό δίκαιο» του ελληνικού κράτους στην περιοχή.
Ε λοιπόν εμείς δεν αναγνωρίζουμε κανένα τέτοιο «προαιώνιο εθνικό δίκαιο». Στοιχειώδης ιστορική έρευνα (ακόμα και των ελληνικών πηγών) και κοινή λογική αρκούν για αποδείξουν ότι ο γεωγραφικός χώρος της Μακεδονίας δεν ήταν ποτέ ελληνικός. Επρόκειτο για μια περιοχή που συναντιούνταν και συμβίωναν, ειρηνικά ή όχι, άνθρωποι με διαφορετικές γλώσσες, θρησκείες, εθνικές συνειδήσεις. Η εθνική ομογενοποίηση που πέτυχε το ελληνικό κράτος είναι το αποτέλεσμα αίματος και προπαγάνδας, της κρατικής και παρακρατικής βαρβαρότητας. Και κάποιοι από αυτούς που βίωσαν τη βαρβαρότητα για τα καλά στο μυαλό και στο πετσί τους, ήταν οι μακεδόνες που μιλούσαν τη μακεδονική γλώσσα. Σε βάρος τους, το ελληνικό κράτος εφάρμοσε την ίδια πολιτική ομογενοποίησης και ρατσιστικής διαχείρισης που επιφυλάσσει κατά καιρούς σε όλες τις μειονότητες που κατοικούν στην γεωγραφική επικράτεια της χώρας: διώξεις, πολιτισμική και θρησκευτική καταπίεση, γλωσσικές απαγορεύσεις, ξύλο, υποτίμηση, κτλ.
Η κυβέρνηση περίτρανα μας ανακοίνωσε πως αυτή η συμφωνία είναι μια νίκη της διπλωματίας, μια νίκη της Ελλάδας. Και παρουσιάζεται ως η μόνη συνετή, σοβαρή δύναμη και ο κύριος εκφραστής ενός αριστεροκεντρώου προοδευτικού τόξου, σε αντίθεση με την ελληνική δεξιά και ακροδεξιά η οποία αρνείται για αντιπολιτευτικούς μόνο λόγους τη σύνθετη ονομασία. Στην πραγματικότητα δε μιλάμε για μια ουσιαστική κόντρα. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση (φασιστική και μη) αποτελούν τις δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Με απλά λόγια, το νόμισμα αντιπροσωπεύει την διαιώνιση της ομηρίας της γειτονικής χώρας, με την «προοδευτική» του πλευρά να δηλώνει ότι δέχεται μόνο την σύνθετη ονομασία του, ενώ η άλλη, της ακροδεξιάς, να αρνείται και την σύνθετη. Η κόντρα για το όνομα της γειτονικής χώρας δεν γίνεται στο όνομα κάποιων αφηρημένων εννοιών, των υποτιθέμενων εθνικών δικαίων και της ιστορικής ακρίβειας. Η άρνηση του στοιχειώδους δικαιώματος του αυτοπροσδιορισμού, από οποιαδήποτε μπάντα, αποτελεί το βασικό εργαλείο του ελληνικού κράτους και κεφαλαίου για τη κυριαρχία του τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Οι κοκορομαχίες στη βουλή για τη συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ δεν είναι παρά η κορωνίδα μιας πολιτικής που στοχεύει στην παντοτινή ομηρία της Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Αποτελεί το εργαλείο για την επέκταση των ντόπιων επιχειρήσεων, με σκοπό την υποτίμηση των εργαζομένων τόσο στη Δημοκρατία της Μακεδονίας, όσο και στην Ελλάδα (ντόπιων και μεταναστών). Άλλωστε, αυτό το οποίο οι ντόπιοι πολιτικάντηδες και τα ντόπια μέσα ενημέρωσης πάντοτε ξεχνούν, πολύ βολικά, να αναφέρουν, είναι ότι ο ελληνικός ιμπεριαλισμός και καπιταλιστικός επεκτατισμός στη Μακεδονία καλά κρατεί εδώ και δεκαετίες, παρά τα «προαιώνια μίση».
Ωστόσο, να μην ξεχνάμε πως η εμπλοκή του ΝΑΤΟ συμβάλλει επίσης προς αυτή την κατεύθυνση. Το ελληνικό κράτος, ως συλλογικός εκφραστής του ντόπιου κεφαλαίου και ισότιμο μέλος του ΝΑΤΟ, τάσσεται υπέρ της δολοφονικής στρατηγικής και της επεκτατικής πολιτικής αυτού του μιλιταριστικού μηχανισμού. Και μάλιστα, συνδέει την ένταξη της Δημοκρατίας της Μακεδονίας σε αυτό με την αλλαγή του συνταγματικού της ονόματος. Αναρρωτιόμαστε, τί σύνδεση μπορεί να έχει η ονομασία μιας χώρας με την ένταξή της ή μη στο ΝΑΤΟ.
Πατώντας πάνω σε αυτό, και προφασιζόμενοι τον αντινατοϊκό αγώνα, δεν είναι λίγοι αυτοί που αρνούνται να πάρουν θέση πάνω στο μακεδονικό ζήτημα. Εμείς από την πλευρά μας, αυτό που έχουμε να πούμε είναι, ότι τη φαιά μας ουσία καλό θα ήταν να τη σπαταλήσουμε αγωνιζόμενοι ενάντια στη συμμετοχή της δικής μας χώρας στο ΝΑΤΟ και να αφήσουμε τα ταξικά μας αδέλφια να αγωνιστούν ενάντια στη δική τους. Εξάλλου, αυτό είναι το χρέος των υποτελών κάθε αστικού κράτους. Χωρίς να κρυβόμαστε, λοιπόν, πίσω από αντιμιλιταριστικές-αντιπολεμικές και άλλες δικαιολογίες, πάντα με γνώμονα τη διεθνιστική αλληλεγγύη και μέσα από τους κοινούς μας αγώνες, θα παλέψουμε ενάντια στον μιλιταρισμό, τον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό. Θα παλέψουμε ενάντια στην εθνικιστική και φασιστική έξαρση και στους εκφραστές τους, οι οποίοι διαδηλώνουν στους δρόμους.
Όλος αυτός ο περιφερόμενος όχλος συμβάλλει από την πλευρά του στην εθνική πολιτική για τη διαιώνιση της ελληνικής κυριαρχίας στη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Από το Γενάρη και μετά, σε όλη την Ελλάδα, γίναμε μάρτυρες όλου αυτού του εθνικιστικοφασιστικού κιτς πανηγυριού, το οποίο πασχίζει να βαδίσει στα χνάρια του πρόδρομού του, στα μακεδονικά συλλαλητήρια του ’92. Δεν αναγνωρίζουμε κάποια υποτιθέμενη «αντισυστημική» δυναμική στη συμμετοχή στα εθνικιστικά συλλαλητήρια, όπως γελοιωδώς υποστήριξαν όσοι προσπαθούν να σωθούν από την πολιτική τους ανυπαρξία (συμμετοχή που μεγαλοποιήθηκε από τα ντόπια μέσα ενημέρωσης με κραυγαλέα ψέματα). Επρόκειτο για συνάξεις ακροδεξιών, στις οποίες πρωταγωνιστικό ρόλο και στο οργανωτικό και στο πρακτικό/ενεργητικό κομμάτι είχαν οι φασίστες της χρυσής αυγής οι οποίοι βρήκαν ευκαιρία να βγουν από τις τρύπες τους. ‘Όπως το ’92 τα εθνικιστικά συλλαλητήρια ήταν η αφετηρία της δημόσιας νομιμοποιημένης παρουσίας της χρυσής αυγής, έτσι και τώρα μέσα απ’ αυτά, η νεοναζιστική αυτή οργάνωση «ξαναβαφτίζεται» ως ο «προστάτης των εθνικών δικαίων».
Οι κάθε λογής ελληναράδες που διαδηλώνουν για τη «Μακεδονία μας» δεν είναι απλά κάποιοι γραφικοί τύποι που βγήκαν και 2-3 φορές στο δρόμο, φόρεσαν και μια περικεφαλαία και αύριο μεθαύριο θα ξαναγυρίσουν στον καναπέ τους και θα λήξει αυτό το ζήτημα ήρεμα κι ωραία. Όλος αυτός ο ακροδεξιός συρφετός συκροτείται για την υπεράσπιση των συμφερόντων του ελληνικού αστικού κράτους έναντι των υποτελών τόσο του δικού μας κράτους όσο και του κράτους της Μακεδονίας. Τα συλλαλητήρια αυτά απειλούν τις διεκδικήσεις και τους αγώνες της εργατικής τάξης (εντός κι εκτός συνόρων) στο όνομα της κυριαρχίας των αφεντικών μας. Σήμερα επιτίθενται σε καταλήψεις και κοινωνικούς χώρους, αύριο θα επιτίθενται σε εμάς τις ίδιες σε μια απεργία, σε μια διαδήλωση, σε έναν αγώνα. Γι αυτό και πρέπει με όλη μας τη δύναμη να πασχίζουμε για τη ματαίωσή τους. Όσο περισσότερος χώρος και λόγος δίνεται στα εθνικιστικά αποβράσματα, τόσος λιγότερος χώρος θα μένει στον κόσμο του αγώνα.
Με αυτό το σκεπτικό καλέστηκε και η αντιφασιστική διεθνιστική συγκέντρωση ενάντια στο μακεδονικό συλλαλητήριο της 6ης Ιουνίου στα Γιάννενα. Έντρομος ο τοπικός τύπος μιλούσε για εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις και καλούσε την αστυνομία να πάρει τα μέτρα της, ώστε να μπορέσει να διεξαχθεί ομαλά η εθνικιστική αυτή φιέστα. Κι έτσι καιέγινε. Διμοιρίες από όλη τη δυτική Ελλάδα έσπευσαν να περιφρουρήσουν τους ελληναράδες και τη φιέστα τους, εμποδίζοντάς μας την προσυγκέντρωση στο ανακοινωμένο σημείο του καλέσματος. Εν τέλει, η κεντρική πλατεία των Ιωαννίνων βάφτηκε γαλανόμαύρη φιλοξενώντας όλη τη σαπίλα αυτής της κοινωνίας. Απόστρατους και εν ενεργεία στρατιωτικούς, αστυνομικούς, παπάδες, φασίστες χρυσαυγίτες, φασίστες διαφόρων γκρουπούσκουλων (όπως και η Α.Φ.Κ. Τόλμη-φασιστική ομαδοποίηση Κυπρίων φοιτητών στα Γιάννενα) κλπ. από όλη τη δυτική Ελλάδα.
Το διεθνιστικό-αντιφασιστικό κίνημα όμως δεν θα κάτσει με σταυρωμένα χέρια. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε ενάντια στις φασιστικές κι εθνικιστικές εξάρσεις με γνώμονα την ταξική-διεθνιστική αλληλεγγύη και την υπεράσπιση των συμφερόντων των υποτελών αυτής της χώρας και κάθε χώρας. Γνωρίζουμε πολύ καλά ποιος είναι ο εχθρός σε κάθε σύγχρονο αστικό κράτος: ο καπιταλισμός, ο εθνικισμός, ο ιμπεριαλισμός, ο μιλιταρισμός και μια χαρά τους εντοπίζουμε και εντός των συνόρων. Αιτία για την εξαθλίωση, για την βάρβαρη επέλαση του καπιταλισμού πάνω στις πλάτες μας και για τον πόλεμο δεν αποτελεί κανένας λαός, όπως επίσης ούτε οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Για εμάς, όλα αυτά δεν είναι τίποτα παραπάνω από πρακτικές που εξυπηρετούν την αισχροκερδία των αφεντικών και το τσάκισμα της εργατικής τάξης. Δε σταματάμε να παλεύουμε για τα δικαιώματα της τάξης μας, για τη υπεράσπιση των ταξικών και κοινωνικών μας αγώνων από το κράτος και τους φασίστες, για το τέλος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για το χτίσιμο μιας άλλης κοινωνίας.
Καμία αλλαγή του ονόματος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας
Πλήρης αναγνώριση της μακεδονικής εθνότητας και γλώσσας
Αναγνώριση της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα
Διεθνιστική ταξική αλληλεγγύη: κοινός αγώνας, ενάντια στον πόλεμο και στον εθνικισμό
Τσακίζουμε τον φασισμό – ρατσισμό σε κάθε του μορφή
Οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα
Αντιφασιστική Συνέλευση No Pasaran
Το κείμενο σε μορφή pdf εδώ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
Σχετικά με την αντιφασιστική διεθνιστική συγκέντρωση ενάντια στις εθνικιστικές-ρατσιστικές-φασιστικές-ακροδεξιές ιαχές:
Σήμερα, 6/6/2018 ως αντιφασιστική συνέλευση καλέσαμε σε αντισυγκεντρωση εναντια στον οχετό των εθνικοπατριωτών που αναμένεται να συγκεντρωθούν στην πόλη μας, θεωρώντας ότι οφείλουμε να πάρουμε σαφή θέση και να ενώσουμε τη φωνή μας με όσους καταδικάζουν τον εθνικισμό και παλεύουν για μία άλλη κοινωνία.
Δύο ώρες πριν την έναρξη του συλλαλητηρίου, η πλατεία έχει καταληφθεί από τις δυνάμεις καταστολής που έσπευσαν να διασφαλίσουν την ομαλή διεξαγωγή της σύναξης του πατριωτικού φασιστοόχλου οι οποίες δε θα μας επέτρεψαν να προσεγγίσουμε το χώρο της πλατείας. Για ακόμα μία φορά βλέπουμε το κράτος να φροντίζει για την προστασία όλου αυτού του οχετού(φασίστες, ακροδεξιοί, εθνικιστές), που με αφορμή την ονομασία της Δημοκρατίας της Μακεδονίας βρήκαν ευκαιρία να ξεμυτίσουν από τις τρύπες τους. Άλλωστε την ίδια προστασία είχε φροντίσει να παράσχει (με τη συνδρομή της αστυνομίας και οργανωμένων φασιστών), στον ίδιο φασιστοόχλο στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, με αποτέλεσμα την επίθεση σε κινηματικούς χώρους και ανθρώπους.
Εμείς με τις δυνάμεις που διαθέτουμε , δε θα επιτρέψουμε να εξαπλωθεί το εθνικιστικό και ρατσιστικό μίσος, δε θα αφήσουμε τις γειτονίες μας και τους χώρους μας απροστάτευτους. Πριν από λίγο πραγματοποιήθηκε πορεία – περιπολία από 50 άτομα στην περιοχη της Καλούτσιανης
Διεθνιστική Ταξική Αλληλλεγύη – Κοινός αγώνας ενάντια στον πόλεμο και στον εθνικισμό
Η Δημοκρατία της Μακεδονίας έχει όνομα. Στην ίδια μας τη χώρα είναι ο εχθρός.
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗ ΧΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ
Την Τετάρτη 6 Ιουνίου ο πατριωτικός φασιστιοόχλος κατεβαίνει για άλλη μια φορά στο δρόμο διαδηλώνοντας ενάντια στους γείτονές μας, τους μακεδόνες, και απαγορεύοντάς τους το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Τα “μακεδονικά συλλαλητήρια”, όπως και αυτό που θα γίνει στην πόλη μας, είναι συνάξεις ακροδεξιών, όπου πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν οι φασίστες της Χρυσής Αυγής, οι οποίοι βρίσκουν ευκαιρία για να βγουν από τις τρύπες τους. Η κόντρα για το όνομα της γειτονικής χώρας αποτελεί το βασικό εργαλείο του ελληνικού κράτους και του κεφαλαίου για την κυριαρχία τους τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.
Αυτό το συνοθύλευμα διαδηλωτών, με την παρουσία του βάζει ένα ακόμα λιθαράκι στην ολοένα αυξανόμενη υποτίμηση της τάξης μας, γι αυτό και δε θα του αφήσουμε ούτε σπιθαμή γης. Δε σκοπεύουμε ν’ αναζητήσουμε τον εχθρό μας εκτός των συνόρων, όταν τον έχουμε τόσο κοντά. Εχθροί μας είναι η αστική τάξη, ο καπιταλισμός, ο ιμπεριαλισμός, ο μιλιταρισμός και μια χαρά τους εντοπίζουμε εντός των συνόρων. Ένας είναι ο φταίχτης και αυτός είναι τ’ αφεντικά μας, καθώς και όσοι δίνουν σάρκα και οστά στο αφήγημα της εθνικής συμφιλίωσης και ενότητας στις πλάτες της τάξης μας. Οι προλετάριοι δεν έχουμε πατρίδα.
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
ΤΕΤΑΡΤΗ 6 ΙΟΥΝΙΟΥ | 5 μμ | ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ
Αντιφασιστική Συνέλευση No Pasaran
Αντιφασιστικη Συνελευση No Pasaran (Ιωάννινα) 